Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego
Czym jest choroba zwyrodnieniowa stawów?
Choroba zwyrodnieniowa stawów (artroza) to choroba zwyrodnieniowa, która może dotyczyć dowolnych stawów – najczęściej dużych, obciążanych stawów (biodrowych, kolanowych, barkowych), kręgosłupa lub mniejszych stawów kończyn (nadgarstka, palców). Ale artroza stawu żuchwowego nie jest wyjątkiem. W tej chorobie uszkodzona zostaje chrząstka stawowa i torebka stawowa. Chrząstka stawowa pokrywa powierzchnię stawów. Jej zadaniem jest redukcja tarcia, amortyzację wstrząsów i rozprowadzanie ciśnienia w stawie. Kiedy chrząstka stawowa ulega uszkodzeniu, szczelina w stawie zwęża się i tworzą się tzw. osteofity. Osteofity to narośla kostne, które powodują ból i mogą wywoływać zjawiska dźwiękowe podczas ruchu stawu, takie jak skrzypienie, trzaskanie lub różnego rodzaju zadrapania.
Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego
Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego fachowo nazywana jest koksartrozą. Ponieważ choroba ta dotyka głównie osoby starsze, możesz być zaskoczony, dowiadując się, że pierwsze objawy mogą pojawić się już w wieku około 30 lat. Na przykład w wieku 50 lat choroba zwyrodnieniowa stawów dotyka nawet połowę populacji, a częstość występowania choroby wzrasta wraz z wiekiem.
Jakie są przyczyny choroby zwyrodnieniowej stawów?
Przyczyn choroby zwyrodnieniowej stawów może być wiele. Czynnikami ryzyka są nadwaga i związane z nią nadmierne obciążenie stawów, a także niewystarczający stres związany ze sportem lub pracą. Zaliczają się do nich również urazy (zwichnięcia, złamania itp.), predyspozycje genetyczne, choroby metaboliczne (cukrzyca, dna moczanowa itp.) lub choroby zapalne.
Jak objawia się choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego?
Typowym objawem jest ból biodra zlokalizowany w pachwinie. Ból ten jest początkowo odczuwany w trakcie ruchu, po wysiłku, a z czasem pojawia się także ból spoczynkowy, który może zakłócać sen. Z powodu bólu zmienia się sposób chodzenia – boląca noga potrzebuje mniej czasu, aby postawić stopę. Zakres ruchu w stawie biodrowym ulega zmniejszeniu, przy czym najbardziej ograniczona jest rotacja wewnętrzna. Podczas ruchów możemy słyszeć lub czuć drapanie, skrzypienie lub trzaskanie.
Jak diagnozuje się chorobę zwyrodnieniową stawów?
Na podstawie wywiadu i badania klinicznego (objawy subiektywne i obiektywne) można podejrzewać chorobę zwyrodnieniową stawów, którą następnie wyjaśnia się za pomocą badań obrazowych – najczęściej zdjęć rentgenowskich i rezonansu magnetycznego (MRI), gdzie można zaobserwować uszkodzenia chrząstki stawowej, obecność osteofitów i zwężenie szpar stawowych.
Jakie są opcje leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów?
Rozróżniamy leczenie zachowawcze, które obejmuje leczenie farmakologiczne i niefarmakologiczne, oraz leczenie chirurgiczne. Moim zdaniem leczenie zachowawcze powinno być pierwszym wyborem, a jeśli okaże się nieskuteczne lub choroba osiągnie zaawansowane stadium, należy rozważyć rozwiązanie chirurgiczne.
Leczenie farmakologiczne
W celu złagodzenia objawów stosuje się leki, np. środki przeciwbólowe (paracetamol) i leki przeciwzapalne (ibuprofen, diklofenak). Zaleca się również stosowanie środków chondroprotekcyjnych w celu odżywiania stawów oraz podawanie kwasu hialuronowego do chorego stawu. Powszechnie stosuje się również zastrzyki dostawowe, podczas których w celu złagodzenia bólu stawu podaje się kortykosteroidy.
Leczenie niefarmakologiczne
Leczenie niefarmakologiczne obejmuje działania dietetyczne, przez co rozumiem redukcję masy ciała w przypadku nadwagi i otyłości, odpoczynek w czasie stanu zapalnego oraz ograniczenie nadmiernego obciążenia chorego stawu. Środki te należy uzupełnić odpowiednio prowadzoną fizjoterapią mającą na celu utrzymanie zakresu ruchu, korygowanie nierównowagi mięśniowej (rozluźnianie mięśni poddanych zwiększonemu napięciu, wzmacnianie osłabionych mięśni i rozciąganie skróconych mięśni), ćwiczenie prawidłowych stereotypów ruchowych, zwiększanie stabilności i nie tylko. Taśmy można stosować w celu wspomagania terapii, wpływania na napięcie mięśni, wspierania stabilności stawów, a w przypadku obrzęku można zastosować limfotaping w celu jego zmniejszenia.
Leczenie operacyjne choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego
Spośród wyżej wymienionych metod leczenia chirurgicznego najpowszechniejszą jest TEP (całkowita endoprotezoplastyka stawu biodrowego) lub alloplastyka. Podczas takiej operacji uszkodzony staw, panewkę i głowę, zastępuje się implantem cementowanym lub bezcementowym. Leczenie chirurgiczne jest wskazane w przypadku znacznego zaburzenia funkcji stawów lub silnego bólu, który ogranicza jakość życia danej osoby.