Terapia Impingement Syndrom
Co to jest Impingement Syndrom i jak się objawia?
Jest to najczęstsza przyczyna bólu stawu barkowego, który powstaje na skutek mechanicznego ucisku górnej części stożka rotatorów w przestrzeni podbarkowej. Powoduje to ból i ograniczenie swobodnego ruchu stożka rotatorów oraz ogólnej ruchomości w stawie barkowym, co prowadzi do przewlekłego bólu, mechanicznego zużycia tkanek stożka rotatorów, a co za tym idzie ogólnej dysfunkcji. Ze względu na ból podczas ruchu podejmuje się próbę kompensowania utraty ruchomości barku poprzez poruszanie łopatką, w dłuższej perspektywie kompensacja ta prowadzi do nadmiernego przeciążenia odcinka szyjnego kręgosłupa. W przypadku długotrwałego zużycia mechanicznego w najgorszym przypadku może dojść do rozerwania stożka rotatorów lub zapalenia kaletki.
Typowym objawem jest tzw. „bolesny łuk”, gdy ból pojawia się po zewnętrznej stronie stawu barkowego przy pochylaniu się w poziomie i nad nim, najczęściej pod kątem 60°-120°. Stopniowo dochodzi do przeciążenia mięśnia naramiennego związanego z bólem po zewnętrznej stronie barku i bólem po zewnętrznej stronie szyi oraz hipertonicznym mięśniem czworobocznym lub bólem w okolicy łopatki, na skutek kompensacji ograniczonego zakresu ruchu. Często występuje również ból podczas snu na chorym boku.
Jak objawia się Impingement Syndrom?
Do przyczyn Impingement Syndrom zalicza się powstawanie osteofitów w przestrzeni podbarkowej lub nieprawidłowy kształt wyrostka barkowego (pod pachą), gdy przestrzeń pomiędzy wyrostkiem barkowym (pod pachą) a głową kości ramiennej (kość ramienia) zwęża się strukturalnie. Do względnego zmniejszenia może dojść także na skutek obrzęku tkanek miękkich przechodzących przez przestrzeń podbarkową. Przyczyną obrzęku tkanek może być ostry uraz lub przewlekłe przeciążenie.
Zapobieganie Impingement Syndrom
Ponieważ jedną z przyczyn Impingement Syndrom jest przewlekłe przeciążenie stawu, wskazane jest zatem włączenie ćwiczeń kompensacyjnych. Jeżeli wiesz, że wykonujesz długotrwałe czynności obciążające Twoje barki i spotkałeś się już z bólem stawu barkowego, warto udać się do fizjoterapeuty, aby z jego pomocą zapobiec urazom.
Terapia Impingement Syndrom
W terapii Impingement Syndrom celem jest stabilizacja barku za pomocą określonych ćwiczeń wzmacniających o stopniowym postępie, skupiających się na mięśniach barku, stożkach rotatorów i mięśniach stabilizujących łopatki. Uzupełnieniem ćwiczeń wzmacniających jest rozciąganie i terapia manualna kręgosłupa barkowego, szyjnego i piersiowego. Całą terapię uderzeniową można podzielić na 4 fazy.
W pierwszej ostrej fazie głównym celem jest zmniejszenie bólu i przywrócenie sprawności ruchowej. Ważną częścią jest edukacja pacjenta w zakresie modyfikowania niektórych czynności i unikania takich czynności, jak sporty i ćwiczenia, w których ramiona są uniesione powyżej poziomu ramion. Krioterapię początkowo stosuje się w celu łagodzenia bólu w ostrej fazie, któremu zazwyczaj towarzyszy proces zapalny. Zaletą krioterapii jest to, że podnosi próg bólowy, dzięki czemu nie tylko zmniejsza ból, ale także ułatwia poruszanie się w chorym barku. Po ustąpieniu ostrej fazy można zastosować ciepłą kąpiel wirową lub ultradźwięki. Następnie w tej fazie zaczynamy od ćwiczeń rozciągających skupiających się na przedniej części barków i klatce piersiowej. Trening siłowy rozpoczyna się we wczesnej fazie rehabilitacji, a jego głównym celem jest przywrócenie równowagi mięśniowej i spowolnienie zaniku mięśni. W ostrych stadiach rehabilitacji, gdy pojawia się znaczny ból, stosuje się ćwiczenia izometryczne, które można wykonywać pod różnymi kątami w całym dostępnym bezboleśnie zakresie ruchu. W związku z możliwymi mikro/makrourazami percepcja proprioceptywna może ulec pogorszeniu, dlatego należy także wykonywać ćwiczenia przywracające propriocepcję.
Druga faza rehabilitacji koncentruje się na progresji ćwiczeń wzmacniających ze stopniowym włączaniem ćwiczeń izometrycznych w celu przywrócenia siły mięśni i poprawy zakresu ruchu. Kontynuowane są także ćwiczenia skupiające się na propriocepcji. Można na przykład zastosować ćwiczenia oscylacyjne z flexbarem Theraband. Na tym etapie prowadzone są również prace nad stabilizacją nie tylko barku, ale także okolicy tułowia.
Trzecia faza rozpoczyna się po osiągnięciu normalnego zakresu ruchu w poprzednich fazach i zwiększeniu siły mięśni. Celem tej fazy jest zwiększenie intensywności ćwiczenia, aby w dalszym ciągu zwiększać nie tylko siłę mięśni, ale także wytrzymałość. Zaczynają pojawiać się tu także kolejne elementy sportowe, takie jak rzucanie piłką czy pompki na niestabilnej powierzchni, które poprawiają stabilizację dynamiczną.
Faza czwarta, ostatnia, polega na utrzymaniu stanu wypracowanego w fazach poprzednich. Następnie kontynuuje się wskazane ćwiczenia wzmacniające i rozciągające.
W trakcie programu rehabilitacyjnego wskazane jest wspomaganie terapii laserem o dużej mocy, który w połączeniu z programem ćwiczeń skutecznie zmniejsza ból, a co za tym idzie, pozytywnie wpływa również na zakres ruchu. W ten sam sposób kinesiotaping może służyć jako wsparcie terapii i stabilizacja barku.