Pięta Haglunda i możliwości jej leczenia
Co to jest pięta Haglunda?
Pięta Haglunda, znana również jako deformacja Haglunda, to schorzenie dotykające tylną część pięty, w miejscu przyczepu ścięgna Achillesa do kości piętowej. Choroba ta charakteryzuje się wzrostem ostrogi kostnej, która powoduje podrażnienie tkanek miękkich wokół pięty, zwłaszcza ścięgna i kaletki (małego wypełnionego płynem worka pomiędzy kością a ścięgnem). Ten stan może często być dość bolesny i ograniczać ruch.
Dlaczego występuje pięta Haglunda i jakie są jej objawy?
Pięta Haglunda jest często spowodowana powtarzającymi się obciążeniami mechanicznymi pięty. Do głównych czynników ryzyka należy częste noszenie butów na twardym i ciasnym obcasie, szczególnie na wysokim obcasie lub butów z twardym tyłem, które mogą podrażniać okolice przyczepu ścięgna Achillesa. Bardzo często piłkarze czy hokeiści zmagają się z piętą Haglunda właśnie z tego powodu, a także z powodu powtarzającego się obciążenia danego obszaru podczas biegania, jazdy na łyżwach, odbijania itp. Kształt stopy również odgrywa rolę. Osoby z wysokim podbiciem, bardziej wystającymi kośćmi piętowymi lub pronacją (skręceniem) stopy są bardziej narażone na rozwój pięty Haglunda.
Najczęstszymi objawami pięty Haglunda jest ból w tylnej części pięty, który zwykle nasila się podczas chodzenia, biegania lub uciskania dotkniętego obszaru. Czasami może być widoczna ostroga kostna wystająca ponad piętę. Buty mogą wywierać nacisk na tę ostrogę kostną i powodować dyskomfort lub siniaki. W późniejszym etapie tył pięty może być czerwony i opuchnięty, co wskazuje na zapalenie kaletki.
Lekarz zwykle stawia diagnozę na podstawie badania fizykalnego i zdjęcia rentgenowskiego, które pokazuje wzrost kości na pięcie. W przypadku podejrzenia uszkodzenia ścięgna lub kaletki pacjent może zostać poddany dalszym badaniom za pomocą USG lub rezonansu magnetycznego.
Jak leczyć piętę Haglunda?
Leczenie pięty Haglunda może się różnić w zależności od ciężkości stanu i może obejmować zarówno metody zachowawcze, jak i chirurgiczne. Zależy to głównie od nasilenia objawów i stopnia, w jakim schorzenie wpływa na codzienne czynności.
Przede wszystkim należy ograniczyć źródła, które doprowadziły do problemu, czyli pozwolić stopie odpocząć na tyle, aby mogła się zregenerować oraz usunąć bodźce mechaniczne, które spowodowały odleżynę (czyli najczęściej buty). W kolejnej fazie, w ramach fizjoterapii, staramy się zmniejszyć napięcie mięśni łydek i samego ścięgna Achillesa, zarówno technikami manualnymi, jak i ćwiczeniami aktywnymi o mniejszej intensywności. Kinezjotejp lub spray chłodzący mogą również pomóc w ostrym bólu.
Należy również wziąć pod uwagę wybór odpowiednich wkładek amortyzujących i ogólny dobór obuwia. Jeżeli żadna z metod zachowawczych nie przynosi ulgi, można przystąpić do leczenia operacyjnego lub nawet leczenia operacyjnego.